lundi 17 novembre 2008

" AMORI SFIURITU "

" Eccu un testu di nustalgia d'un amori di ghjuvintù , sgranatu cum'un fiori "



Stà mani mi sò svighjatu
Cù i raghji di l’albori,
Fighjulendu quissu pratu
Spuddatu di li sò fiori,
In i tempi bracanatu
Da i più beddi culori.

U ramintu d’issi pianti
Trasaltava la mè menti,
Chi vultaiani l’istanti
Cussì dolci é lucenti,
Di quand’eramu amanti
Ghjovani é incuscenti.

A u spuntà di u soli
Nantu à l'arba stracquati,
Ci cuntaiami i foli
D’allegria insurpati,
Trà i lindi pampasgioli
Di viranu prufumati.

U ventu ci carizzava
Pittinendu i cunfini,
Duva l’arba spampillava
Nantu i verdi cullini,
E in silenziu bramava
I tò ochji castagnini.

Da sottu à l’alta cima
Di pulloni impannata,
Ribumbava la mè rima
Di sintimi intricciata,
Par tè chì fusti a prima
E sola innamurata.

Ma quiss’amori ùn c’hè più
A l’eternu hè svanitu,
Chì u mumentu di virtù
Cum’u fiori culuritu
Attempu à la ghjuventù
Pà sempri si hè sfiuritu.

U PASTORI BUNIFAZINCU

2 commentaires:

Anonyme a dit…

Sta puesia maravigliosa piacevule a leghje mi disturba dino cum'un pueta cusi giovanu po truva tanta maturità per parla di l'amore cume un omu resu a l'orlu di a so vita.
Bravu a to puesia mi piace.
Ghjuvani Ponteri

Anonyme a dit…

Chi bella puesia ...
Fai nasci lacrime in l'ochji di quelli chi piglianu u tempu di vedè i to scritti, pienu di filare meravigliose chi sprimanu tante belle cose ..
fai passà belli missaghji .. à me mi stringhjanu u core.
Un ghjovanu cusì sensibuli, chi piace ..
Basgi à tè, pueta.