jeudi 17 mai 2007

" LAMENTU D’UN PAISANU "

" Quissu testu he u lamentu d'un corsu chi riveni in u so paesu dopu tant'anni , ritruvendulu trascuratu è senza vita , decidi allora di lampà una chjama à i corsi , quidda di vultà in i paesi !! . "


Fieru d’essa paisanu
Com'è li me antenati
Voddu ripiddà in manu
I me lochi tant’amati
Chì socu statu luntanu
È l’anni si sò sgranati

In u me paesi tornu
Sott’à u celi turchinu
Pà riveda lu fornu
Accantu à u mulinu
È lu spunta di u ghjornu
À l’entri di u caminu

Pà ritruvà quissu locu
Qu’aghju cusì tant’amatu
Induva inghjir’à u focu
Sempri aghju sunniatu
È faci un beddu pocu
Ch’ùn ci socu più vultatu

Ma tuttu stà senza vita
Tuttu hè abbandunatu

Quissa storia hè finita
U paesi hè sminticatu
È mi pari bè sparita
A gioia di lu passatu

Un si sumena più grani
Ùn si coglii più castagni
Abbandunati si ne stani
I nostri vechji muntagni
È in fumu si ne vani
Tutti li nosci campagni

Ùn ci sò più muvimenti
U tribbiu dormi in l’aghja
È ancu menu strumenti
Sciappata hè a rustaghja
Tutt’i lumi si sò spenti
Da li monti à la piaghja

Ùn c’è manc’un artisgianu
Pà fassi qualchì lavori
Chì tutt’era fattu à manu
È fattu incù u cori
Ma 'ssu tempu hè luntanu
È s'hè persu issu valori

Di lu vechju mulatteru
U cantu si hè zittatu
Ùn hà mancu un sumeru
Pà marchjà à lu so latu
Sparitu hè lu mistieru
Di quiss’omu rimarcatu

Ù
n ci sò più pastureddi
À campà in la natura
Distrutti sò i caseddi
Siccata hè a virdura
Ùn ne nasci più eredi
Pà vighjà sù quiss’altura

U me passatu mi manca
Chì tuttu si n'hè scambiatu
Ùn c’è mancu una branca
Chì sumiglia à lu passatu
È tuttu quissu mi stanca
È mi rendi affanatu

Faciu una cunfessioni
U più chì m’hà fattu pena
È d’ùn vedi lu fuconi
Ne paghjola ne catena
È d’ùn senta a passioni
Annantu à quissa rena

Ma chì sarà accadutu
Mentri chì eru assenti
Chì mi pari bè sperdutu
U me ricordu piacenti
Chì avà tuttu hè mutu
È la vita ùn si senti

Sò tutti versu a cità
Chì sumena l’ignuranza
È fà cresci a falsità
In ogni circustanza
Ma di rivèdeli vultà
Eiu n’aghju a speranza

Chì solu in i paesi
Si pò viva d’emuzioni
In quissi monti appesi
À li spondi di passioni
Chì sarani sempri accesi
Da li vechji tradizioni

Vo chì seti quallà
In a voscia cità spinta
Incù nimu à chì parlà
Nimu pà stavi à senta
Pinsati à ricuddà
A mez’à la voscia ghjenti

Chì sò l’ùltima mimoria
D’issi fatti sminticati
Di quissa vechja storia
D’issi mumenti passati
Ch'ani cunnisciutu a gloria
È li tempi sfurtunati

Tramandati lu pinseru
A gioia è li pienti
Di quissu locu veru
È di l’antichi mumenti
D'issu pòpulu sinceru
È di quiss'omi sapienti

È vi lasciu quissu testu
Com’ùltimu testamentu
Ch’eddu viaghji lestu
È liggeru com’è u ventu
Pà fà rinviviscia u gestu
Di quiss’ùltimu ramentu


U PASTORI BUNIFAZINCU

1 commentaire:

francesca a dit…

hè magia a puesia : pare chì certe persone sianu i "messageri" scelti da fà passà a verità. U pastore hè statu sceltu, frà altri, per fà parlà a nostra terra è li so sogni!