lundi 19 janvier 2009

" ANNU NOVU "


Tù chì ghjunghji puntuali

E t’affachi spinsiratu,

Da tutti sè aspittatu

Pà stancià u timpurali,

Risanà i nosci mali

E appacià u passatu.


Sè u sognu ideali

D’un avvena più sebiatu,

Senza odiu ne piccatu

Ma solu piacè é sciali,

Pà un novu nidicali

Di spiranza intricciatu.


Spalanca quì i to ali

Versu u celu bramatu,

Ogni mumentu spannatu

Da un eternu fanali,

D’amori tradiziunali

E rispettu incalcatu.


In i stondi inguernali

D’issu mondu infribbatu,

Purtaci à u to latu

Nantu u biancu ripali,

Duva ferma tali é quali

U solcu di l’antinnatu.


Manteni u naturali

E l’estru aggalabbatu,

Fà ch’ogni ziteddu natu

Cù l’altri sia uguali,

Sempri un corsu leali

A issu locu arradicatu.


U PASTORI BUNIFAZINCU

mardi 6 janvier 2009

" L'ISULI PASCIALI "


Quandu a fini di maghju

Ci annuncia l’istatina,

E chì u so dolci raghju

Appacia l’onda turchina,

Appruntemu u viaghju

Versu l’isula vicina.


A u cantu d’un aceddu

Postu nantu à so liccia,

Partimu da u caseddu

Amezu a pulvariccia,

Pà ritruvà u bateddu

E l’aria di a batticcia.


Marchjemu à passu francu

Varchendu a Camarata,

E cù a banda à fiancu

In a machja prufumata,

Miremu u Capu Biancu

E a piaghja disbittata.


Annantu l’antica sponda

Cinta da verdi cullini,

Piddemu in una stonda

Quissi primi picurini,

Sulchighjendu ogni onda

Pà dalli novi cunfini.


Ci fighja in pienu volu

L’aceddu à la sulana,

Sfrigendu u Capicciolu

Cù a so turri suprana,

Testimonia di u stolu

Di a Genuva luntana.


Imbalsama u marinu

In quissi lochi diletti,

Passendu u Confortinu

Maghjalonu é i Gavetti,

Trà Porraggia è Ratinu

Incù i so scoddi stretti.


Vidimu à manu dritta

Piantaredda eppò Piana,

Duva sempri hè aritta

Quissa muradda rumana,

Chi ci conta ben chì zitta

La so epica landana.


Falendu versu punenti

Ogni petra si palesa,

E Cavaddu splindurenti

Cù San Baïnzu appesa,

Fighjola à u cilenti

A calata di a Chiesa.


Ghjunghjimu à i Lavezzi

Pà a bocca Lazarina,

E i pecuri avvezzi

A quissa cara cunfina,

Godani middi dulcezzi

Trà l’arba é l’aria fina.


Hè cussì in qualchi ori

Purtemu ogni animali,

In quissu locu d’albori

E biddezza senz’uguali,

Chì chjamemu cù amori

I nosc’isuli pasciali.


U PASTORI BUNIFAZINCU

jeudi 11 décembre 2008

" A TE "



A u spuntà di lu ghjornu
L’alba lucenti é chjara,
Sulchighjava u dintornu
Cù à sò più bedda fiara,
Mentri chì in u mè scornu
Pinsava à tè, ò cara.

A tè chì sè a surghjenti
Caghjoni d’ogni calori,
U raghju sempri ardenti
Chì scalda incù amori,
Eppò spanna dulcementi
U celu di u mè cori.

A tè chì sè quissu ventu
Ch’allusinga u mè essa,
U più anticu ramentu
E quissa nova prumessa,
Chì scambii ogni mumentu
Ma fermi sempri listessa.

A tè chì sè a regina
D’afettu incurunata
Quissa rosa purpurina
Limpida é prufumata,
Chì sbuccia ogni mattina
Pà essa da mè sfiurata.

A tè chì sè quiss’intesa
D’una passioni cumuna,
Una lampara accesa
Attempu soli é luna,
Chì lu mè sguardu palesa
Cum’a più bedda furtuna.

A tè chì sè quissu lacciu
Tessu d’afettu supranu,
Ad’ogni gestu chì facciu
Mi porti sempri luntanu,
Chì quandu eu t’abbracciu
Aghju lu mondu in manu.

U PASTORI BUNIFAZINCU

mercredi 10 décembre 2008

" A VIA DI TEMPI FÀ "

( Ritrattu piddatu quì --> http://canonici.skyrock.com )


Sottu a casa maiori
Chì supranighja a stretta,
Duva un imperatori
Ci campò una stundetta,
U ziteddu d'un pastori
Porghji a sò misuretta.

U ritrattu sculuritu
Conta i sicreti piatti,
E ben chì ammutulitu
Palesa l'antichi fatti,
D'un omu impenseritu
Chì aspetta u sò latti

E quiss'incontru landanu
In u tempu stantaratu,
Ci pidda appalamanu
Ramintendu u passatu,
Di un mondu paisanu
Ch'ùn devi essa scurdatu.

Quì finisci u ramentu
Fattu incù tantu laziu,
E cù quissu versu quentu
In rima tutti ringraziu,
E vi dicu ch'ùn hè spentu
U cori di Bunifaziu.

U PASTORI BUNIFAZINCU


lundi 8 décembre 2008

" L'OTTU DI DICEMBRI "


Cù a rima più unesta
Mossa da la mè passioni,
A musa avà si presta
Incù tanta divuzioni,

D'impruvisà pà a festa
Di quissa cara nazioni.


P
à ramintà u passatu

Fattu di gioia é guai,

Di un populu spannatu

Ma chì campa oramai,

Cù quissu cori strappatu

Ch'ùn si risanarà mai.


E
pinsà cù allegrezza

Ma ancu tanta cuscenza,

A issa cunsulta d'Orezza

Duva naschi a spirenza,

Di sciappà quissa cavezza

E campà l'indipendenza
.

C
hì sbucciò in issa cunfina

A noscia demucrazia,

Pà sguassà ogni duttrina

E cantà in armunia,

" Diu vi salvi Regina "

Amen é cussì sia.


U PASTORI BUNIFAZINCU

lundi 17 novembre 2008

" AMORI SFIURITU "

" Eccu un testu di nustalgia d'un amori di ghjuvintù , sgranatu cum'un fiori "



Stà mani mi sò svighjatu
Cù i raghji di l’albori,
Fighjulendu quissu pratu
Spuddatu di li sò fiori,
In i tempi bracanatu
Da i più beddi culori.

U ramintu d’issi pianti
Trasaltava la mè menti,
Chi vultaiani l’istanti
Cussì dolci é lucenti,
Di quand’eramu amanti
Ghjovani é incuscenti.

A u spuntà di u soli
Nantu à l'arba stracquati,
Ci cuntaiami i foli
D’allegria insurpati,
Trà i lindi pampasgioli
Di viranu prufumati.

U ventu ci carizzava
Pittinendu i cunfini,
Duva l’arba spampillava
Nantu i verdi cullini,
E in silenziu bramava
I tò ochji castagnini.

Da sottu à l’alta cima
Di pulloni impannata,
Ribumbava la mè rima
Di sintimi intricciata,
Par tè chì fusti a prima
E sola innamurata.

Ma quiss’amori ùn c’hè più
A l’eternu hè svanitu,
Chì u mumentu di virtù
Cum’u fiori culuritu
Attempu à la ghjuventù
Pà sempri si hè sfiuritu.

U PASTORI BUNIFAZINCU

lundi 27 octobre 2008

" IN MIMORIA "

" Testu scrittu in mimoria d'un omu strappatu a quissa tarra "


Spunta l'alba cù frastornu
Nant'u chjassu scunsulatu,
Sulchighjendu u dintornu
Cù u ramentu stampatu,
D'issu maladettu ghjornu
A l'eternu stantaratu.


Eri omu d’eccizzioni
E di ghjusti sintimenti,
Qualchissia l’uccasioni
Pà tutti eri prisenti,
Spartendu li tò passioni
Cù amici é parenti.


D’ùn più veda lu tò visu
A noi tutti dispiaci,
Ma spunta u tò surrisu
Ogni ghjornu chi Diu faci,
Trà i raghji di paradisu
Duv'avà riposi in paci.


U PASTORI BUNIFAZINCU


" In mimoria di FRANCESCU CUCCHI "

vendredi 17 octobre 2008

" RISPIRU DI TE "

" Eccu un testu ... chi parla d'ùn amori persu ... ma chi campa sempri in cori ... é ci raminta ad'ogni rispiru ... a parsona amata "


Rispiru di tè
Ramintendu i minuti,
Di quissi ghjorni vissuti
E quiddi mai avuti,
Svapurati senza sapè.


Rispiru di tè
In quissi mumenti persi,
Sussurandu i mè versi
Nantu à chjassi diversi,
Smarritu senza vulè.


Rispiru di tè
E u tempu si cunfondi,
In i silenzii prufondi
Duva morenu i stondi,
E i ricordi di piacè.


Rispiru di tè
Pinsendu a u viranu,
Quandu manu in à manu
L'affettu era supranu.
E scaldava à più pudè


Rispiru di tè
E viaghju à pasponi,
Cù in corpu l'illusioni,
Di quissa strana passioni
Ch'hà fattu più mali chi bè.


R
ispiru di tè
Di cio chi duvia essa,
Ma l'aria ùn hè listessa
Ch'ai struttu a prumessa,
E l'amori ch'era in mè.


U PASTORI BUNIFAZINCU

jeudi 9 octobre 2008

" SOLU "

" Eccu un testu .. colmu di malicunia é di nustalgia "


Solu senza scopu ne distinu
Marchju errenti é dispiratu,
Circhendu in vanu u camminu
Chi versu tè m'avia purtatu.

Solu in l'immensità turchina
Induva ogni onda hè pena ,
U mè sognu diventa pulvina
E si ne mori nantu à rena.


Solu senz'alcuna cumpagnia
Nantu un bancu colmu d'annoiu ,
Soffru di quissa malincunia
Ch'in ogni sguardu vicu lu toiu.


Solu in u bughju chi si svela
E affoca tutti quissi piacè,
U calori di una candela
Infiara u mè pinseru di tè .

Solu in circa d'un lindumani
Mettu a palesu i mè spemi,
E sognu d'incrucià li tò mani
Cumu quand'eravamu insemi .


U PASTORI BUNIFAZINCU

dimanche 31 août 2008

" CASA CORSA TI NE MORI "

" Eccu un testu ... nantu un corsu chi volta dopu tant'anni in la sò casa di paesu ... ma ritrova tuttu viotu é senza vita . "


Da seculi arrimbata
A quissu biancu ripali,

S’inalza una facciata

Fatta di petri nustrali,

Chi da tempu fù zuccata

Cù talentu senz’uguali.


A lu friscu di l’altura
U sò tettu hè suvranu,
Rispittosu pidda cura
Di l’orizonti luntanu,
Chi cù la sò aria pura
U sfrisgina pianu pianu.


Principieghju lu camminu
Longu à muradda ritta,
Duva l’anticu ghjardinu
Un hè più chi arba fitta,
E l’acqua di u mulinu
Intilata ferma zitta.


U pedi nant’u scaleddu
Mi ramentu lu passatu,
Paspendu quissu purteddu
Di castagnu tarulatu,
Chi quandu era ziteddu
Quantu l’aghju allisciatu.


Intrindu in quissu locu
Insurpatu di calori,
Voltani à poc’à pocu
I mumenti é l’odori,
Quand’accantu à u focu
Vighjava sin’à l’albori.


R
itrovu a l’ispinsata
A catena rughjinita,
In à pezza stantarata
Cum’un ricordu di vita,
Induva hè appiccata
Una pignatta smarrita.


Qui rivecu a paghjola
Ma spintu hè lu caminu,
A zidda si ne stà sola
Ùn c’è più nimu vicinu,
E ancu a vechja tola
Pati listessu distinu.


In issa stanza bughjicosa
La mè menti si cunfondi,
Ramintendu ogni cosa
Di quissi vissuti stondi,
D’una vita primurosa
Di li sintimi prufondi.


Casa corsa ti ne mori
Attempu à quissi ghjorni,
Si sgranani li tò ori
Ma vioti sò li dintorni,
E i landani amori
Sò duvintati frastorni.


Ma ùn avè più paura
Compii sò li tò lagnanzi,
Chi avali cù primura
Empiaraghju li tò stanzi,
Campendu in la natura
A la manera d’inanzi.


U PASTORI BUNIFAZINCU

mercredi 23 juillet 2008

" DIANA DI L'ALBA "

" Eccu un testu ... senza rimi , nantu a biddezza di a " Diana di l'Alba "


Stedda fatata,
Accarezzi l’ondi di lu mari
Illuminandu a bughjura,
E palisendu issu camminu
Colmu di misteri.


Cù i tò limpidi raghji,
Rinvivisci issa tarra
In un riflessu d’albori,
Cum’un sognu senza fini
Stantaratu in lu celu.


A l’orizonti,
Si sfiorani li mondi
E si discetani li sguardi,
Abbrancciendu insemi
Quissu lumu supranu,
Postu in l’immensità.


U PASTORI BUNIFAZINCU

mardi 10 juin 2008

" SOLA TÙ "

" Eccu un sirinatu pà una ghjuvanotta bramata "




Sottu i raghji di a luna chjara
E li sò riflessi spalmati d’oru,
Sò ghjuntu a impruvisà o cara
Pà ditti in rima quantu d’adoru,
Chi di la tò biddezza senza para
Da u primu istanti m’innamoru.


M’innamoru di li tò ochji scuri
Pà i quali s’infiara lu mè cori,
Quissi ghjuveddi limpidi é puri
Chi m’immagineghju a tutti l’ori,
E chi mi guidani versu l’alturi
Di a muntagna d’eternu amori.


Bramu, pinsendu a u tò surrisu
Di sfiurà ti incù una carezza,
Chi un cusi maraviglosu visu
Colmu di passioni é tinarezza,
Mancu l’anghjuli di u paradisu
Ani a sò naturali dulcezza.


Sè linda cumu l’alba mattutina
Chi spunta lucenti é culurita,
Un orma diletta é cristallina
Nantu l’orizonti di a mè vita,
Chi ad’ogni mumentu m’avvicina
A la felicità più infinita.


Vurria cù quissu simplici versu
Pruvà ti tutta la mè sincerità,
Chi quandu un ti vecu socu persu
E un aghju più u laziu di campà,
Chi trà e zitedde di l’universu

Sola tù, ogni ghjornu voddu amà.


U PASTORI BUNIFAZINCU